Betonowe sacrum – klasztor La Tourette, dzieło La Corbusiera. Ojciec Marie-Alain Couturier tak określił zadanie dla Le Corbusiera: stwórz milczące, bezgłośne miejsce zamieszkania dla stu ciał i stu serc. Podążając dookoła łąkami można podziwiać rytmy kubicznych loggi, chłonąć trwałość betonowej architektury.
Gdyby ktoś miał ochotę odwiedzić społeczność Dominikanów i poczuć rytm kubicznych loggi, chłonąć trwałość betonowej architektury to może wynająć pokój w hotelu. Zapewne będzie zaprojektowany zgodnie z wymiarami Modulora.
Charles Jencks napisał o tym miejscu: „gwałtowna, prawie wroga, górująca nad chaotyczną naturą, a jednak defensywna, trzymająca sie z dala i pełna rezerwy forma zawierająca sto cel mnichów […] Budowla ta balansuje na zboczu wzgórza między wierzchołkiem a granicą zieleni; wznosi się dumnie, jakby przeciwstawiając się przyrodzie, jak grecka świątynia głosząca samotność człowieka i jego niezależność od wszechświata. Świątynia na urwistym zboczu, warowny klasztor zamknięty w swoich murach”.
Podążając dookoła łąkami można podziwiać rytmy kubicznych loggi, chłonąć trwałość betonowej architektury.
